Rowerem po śniegu

Pierwszy śnieg. Mały, ale zawsze. Wyprawa do lasu z dobrze znanymi trasami w okolicach Brzezin okazała się dość trudna. Listopadowe błoto, śnieg i mróz były wymagające, ale dawały też dużo frajdy. Rozległe kałuże błotne sprawiły, że cały byłem w ciapki mimo założonego profilaktycznie błotnika. Przy okazji przypomniałem też sobie, że nawet niewielka warstwa śniegu na prostej drodze może skutecznie wywrócić cyklistę – bez obaw, jakoś uniknąłem wywrotki, ale było blisko.

Jakich jest 5 najważniejszych zasad jazdy rowerem zimą? 

1.    Odpowiedni strój – wygodny, to oczywiste, nie za gruby. Ja zakładam koszulkę, bluzę polarową i softshelową kurtkę – cienką. To gwarantuje swobodę ruchów i odpowiednią ochronę termiczną. Na głowę czapkę jak do biegania. Oczywiście można na nią wcisnąć kask. Przy niewielkim mrozie wkładam rękawiczki bez palców, mam jednak drugi komplet z palcami na większe mrozy. Obuwie takie jak latem – zakryte ze sztywną podeszwą, spodnie – ja wybieram często grube dresy dzianinowe, ale klasyczne długie spodnie elastyczne z pieluchą też mogą być. Przy większych mrozach dodatkowo zabezpieczam twarz, szyję, uszy kominkiem sportowym lub kominiarką.

2.    Jazda po śniegu, a co gorsza lodzie jest bardzo zdradliwa. Wystarczy niewielki ruch kierownicą lub przyhamowanie, by rower stracił stabilność. Wszystkie manewry na takiej nawierzchni wykonywać trzeba spokojnie, ruchy kierownicą muszą być niewielkie, hamulec używany z wyczuciem, prędkość nie za wysoka. 

3.    Nie bójcie się wsiadać zimą na rower, jazda w takich warunkach sprawia dużo frajdy.

4.    Dobrze oczyść rower po jeździe po śniegu, błocie. W innym przypadku licz się z uszkodzeniami przerzutek, korozją i awariami sprzętu.  

5.    Uważajcie na zamarzające na przerzutkach i hamulcach śnieg, błoto, wodę. Lód może spowodować, że przerzutki odmówią współpracy, a hamulce będą mniej skuteczne. 

W lasach oddalonych od Łodzi nie spotkałem innych kolarzy, ale już w niedzielny spacer z rodziną po  lesie Łagiewnickim cyklistów było bardzo wielu. Na ulicach Okólnej i Wycieczkowej widziałem peletony z kolarzami na szosówkach, ale po leśnych duktach nie brakowało „górali”.

Bobasy na gapę

Moje dzieciaki uwielbiają jazdę w rowerowych fotelikach, a my – rodzice, chętnie to wykorzystujemy. Obecnie 2-letnia Ola i 4-letnia Gabrysia sporo już z nami zjeździły. Rewelacyjnym pomysłem było zabranie rowerów nad morze. W okolicach Łeby, Ustki, Rowów jest mnóstwo fajny tras. Z dzieckiem w foteliku jesteśmy bardzo mobilni. To dawało nam wolność w poszukiwaniu ustronnego miejsca do plażowania, z dala od kurortowych pseudo atrakcji i tłumu turystów. Wygodniej było też zapakować dzieci na rowery i poszukać knajpki na kolację – idąc z wózkami ograniczalibyśmy się pewnie tylko do tych znajdujących się blisko.

Jeżdżąc po leśnych duktach śpiewamy, rozmawiamy, podziwiamy przyrodę. Moja starsza córka zachwycona była ogromnym mrowiskiem. Lubi też gdy nieco wdepnę w pedał i wiatr rozwiewa jej włosy :). W okolicy miejsca gdzie mieszkamy na szczęście tras rowerowych nie brakuje. Natomiast nad morzem szczególnie polecam Rowy. W kierunku wschodnim są długie trasy rowerowe prowadzące przez park krajobrazowy. Po drodze mija się punkty widokowe, jest ścieżka edukacyjna. Teren jest płaski, drogi szerokie i równe. Co pewien czas znajdują się odbicia od głównej drogi w kierunku plaż. Uwaga na straż graniczną, która w okolicach patroluje tereny pilnując by letnicy nie schodzili z wyznaczonych szlaków. Nas zatrzymał jeden z patroli gdy w niedozwolonym miejscu próbowaliśmy sforsować wydmę, by przedostać się na plażę – skończyło się na szczęście pouczeniem. 

 

Wystarczy kilka kilometrów od nadmorskiego kurortu, by plaże były puste i spokojne. 

Na zachód od Rowów szlakiem wzdłuż plaży przejechać można kilkanaście kilometrów. Potem droga robi się trudna i z dzieckiem w foteliku nie da się jej pokonać. Jest też więcej piachu na szlaku. Bez większych kłopotów dojedziemy do sąsiednich miejscowości: Dębiny lub Poddębia.

Dla porównania rowery do dyspozycji mieliśmy także w Dąbkach. Tam również tras dla cyklistów nie brakowało. Polecam zwłaszcza szlak na zachód od Dąbków.

Sprzęt mamy standardowy. Foteliki kupione w sieci, bez fajerwerków. Solidnie montowane do bagażników (rury mocowane do ramy okazały się bezużyteczne, bo nie mamy klasycznych ram w naszych bikach). Oparcia nie są odchylane do tyłu. Gdyby były prawdopodobnie uchroniłoby to nas przed marszami - dzieci w rowerowych fotelikach szybko zasypiają, a ze śpiącym dzieckiem jechać się nie da, bo główki kiwają się na boki niemiłosiernie. Moje dzieci w fotelikach mają jeszcze jeden kłopot. Gdy na głowach są kaski jest im bardzo niewygodnie. Tył kasków mocno opiera się o wysokie oparcia fotelików i dzieciaki nie mają jak wygodnie się oprzeć.

Moim dziewczynom te minusy nie przeszkadzają. Widząc mój rower same chętnie się na niego wdrapują. Gdy na rowery wychodzę sam płaczą, że ich nie zabieram.

Zauważam jeszcze jeden minus. Moja starsza córka z dystansem podchodzi do nauki jazdy na rowerze, gdy uczymy się tej sztuki dość szybko irytuje się mówiąc, że ona i tak woli jeździć ze mną...